Tycho en ik hebben vandaag een wandeling gemaakt in Mechelen, op zoek naar zeldzame “shiny” Pokémon.
Eerst via de Dijle naar het centrum, waar we lekker genoten van een drankje bij Izy koffiebar, om vervolgens via de Onze Lieve Vrouwestraat terug huiswaarts te keren.
Een wandeling van 4km waarbij we samen 50 Floragato gevangen hebben. Natuurlijk ook enkele Sprigatito, Nosepass, Quagsire, Shuckle, Quaxly en Slugma, maar het was opmerkelijk dat voor elke Pokémon dat we tegen kwamen er zeker drie Floragato waren.
Veel Pokémon gevangen, maar helaas geen shiny. Volgende keer beter…
Vanmorgen scheen de zon, perfect om de was buiten te hangen. En dan, donkere wolken en de eerste druppels vallen. Natuurlijk wanneer het wasgoed bijna droog was.
Dus alles snel binnengehaald. Jammer, ik hoopte op lekker frisse was. Volgende keer beter?!?
Het valt niet langer te ontkennen: kinderen moeten de basis meekrijgen van programmeren om mee te zijn met de digitale versnelling die zich in de maatschappij doorzet. Helaas hinkt het onderwijs nog achter door gebrek aan tijd en kennis bij de onderwijzers en blijft de jeugd op hun digitale honger zitten.
Gelukkig zijn er tal van initiatieven om deze kloof te overbruggen, waar CoderDojo België er één van is. Overal in het land worden er dojo’s gehouden waar kinderen onder begeleiding van vrijwilligers hun eerste ontwikkelervaringen krijgen met Scratch, een visuele programmeeromgeving ontwikkeld door het MIT.
Gevorderde kinderen worden aangespoord om LEGO WeDo of mBot robotjes aan te sturen met Scratch, of te gaan programmeren in Python. Er zijn zelfs kinderen bij die hun eigen website bouwen, games ontwikkelen met Unity en mobiele apps maken voor Android en iOS.
Ook al hebben Tycho, Ares en Xander het programmeervirus niet van hun vader, zijn ze toch bijna elke CoderDojo erbij. Xander vindt het leuk om andere kinderen te coachen, Ares houdt ervan om met Python spelletjes te maken en Tycho verlegt zijn grenzen in Scratch.
De kids in actie bij CoderDojo Mechelen
Zelf vind ik het enorm fascinerend om de kinderen te begeleiden in hun digitale vaardigheden en sta ik vaak achter mijn oren te krabben om de kinderen hun vragen te beantwoorden. Van de kinderen leer ik terug om out-of-the-box te denken, wat ik dan kan toepassen in mijn dagelijks werk. Niets is zo fantastisch om kinderen hun werk te laten presenteren tijdens de show and tell op het einde van de sessie.
Misschien is het nog belangrijk om te vermelden dat deze CoderDojo sessies gratis zijn en alle kinderen welkom zijn vanaf 7 jaar. Heb je interesse, kijk dan snel op de website van CoderDojo België waar je een dojo in jouw buurt kunt vinden.
Vandaag, 1 april 2018, beginnen we aan de Vegan Challenge: de hele maand april veganistische maaltijden eten.
Gezien Friedel, Xander en Tycho al volledig veganistisch zijn leek het mij de uitgelezen moment om de uitdaging aan te gaan en deze maand dierlijke producten uit mijn maaltijden te schrappen.
Thuis zal de uitdaging nog meevallen vermits de veganistische levensstijl al volledig is ingeburgerd. De echte uitdaging ligt buitenshuis waar ik geconfronteerd zal worden met onbegrip van collega’s, onbeschikbaarheid van veganistische opties bij cateraars of beperkte keuzes in restaurants. We zullen zien hoe ik deze maand mijn doelstellingen zal behalen.
Vanmorgen in ieder geval goed begonnen: een havermout ontbijt met ongezoete sojamelk en suiker.
Deze middag een lekker vers slaatje met een zelf gebakken, veganistisch broodje gevolgd door een volkoren cracker met pindakaas. Als afsluiter een stuk mango.
Als avondmaal was het aardappelpuree met witte bonen in tomatensaus en verse groentjes.
Kinderen en technologie. Je kunt vandaag de dag niets meer bedenken of er zit wel technologie in. Het is dan ook noodzakelijk dat kinderen al vroeg in hun leven leren omgaan met technologie. Gelukkig bestaat er CoderDojo, een wereldwijde organisatie van vrijwilligers die kinderen vanaf 7 jaar bijstaan om te leren programmeren.
Xander was al een tijdje bezig met code.org en het “code uur” dus moest hij wel eens meekomen naar CoderDojoBelgium nu hij 7 is geworden. Samen met kindjes leren programmeren en ideetjes uitwisselen. Prachtig om te zien hoe fantasiewerelden tot leven worden gebracht door deze jonge technologische wonders.
Samen met tientallen andere kinderen heeft hij vandaag in Technopolis gewerkt aan 4 projectjes in Scratch. Na 3 uur programmeren en ideëen uitwisselen met andere kinderen, mocht hij zelfs één van zijn projecten voorstellen aan de groep. Xander’s project: een dinosaurus die het kasteel bewaakt en een vleermuis opeet.
Spannend allemaal, maar hij vond het enorm leuk en wilt graag volgende keer weer naar CoderDojo.
Het internet heeft invloed op iedereen, ook op mijn oma die ondertussen 85 jaar jong is.
Het kost haar wel heel wat tijd om alles te volgen, maar zoals je kunt zien is ze hier al vrolijk op de “vandams” aan’t surfen.
Kijk, met een beetje geduld kan ook de oudere generatie meegenieten van alles wat het internet te bieden heeft. En als informaticus kan ik zoiets alleen maar toejuichen.
Oma is 85 geworden. En ook al is ze er niet zo blij om dat ze deze respectabele leeftijd bereikt heeft, toch moeten we zeggen dat we er een feest van gemaakt hebben.
Eerst lekker wat keuvelen bij de jarige job thuis, en daarna heerlijk smullen bij de Roosendaalse Argentijn “Los Latinos“.
Het was lekker weer afgelopen weekend en we vonden dat het hoog tijd was dat we oma eens gingen halen. Gezellig een weekendje bij de kleinkinderen. En wat vond ze het gezellig. Op de middag lekker een terrasje doen in de stad en ’s avonds lekker smullen in het heel gezellige eetcafeetje Nostradam.
Normaal gezien eet oma niet veel en de porties van Nostradam zijn echt wel overvloedig, maar toch ze zat lekker te smullen van haar tagliatelli met zalm, amandeltjes en brocolli-saus. Ook van de koffie zat ze heerlijk te genieten.
Ze vond het zo fijn dat ze nu alweer uitkijkt naar een volgende gelegenheid om op visite te komen.
